Gerçek Edebiyat

Dostun bahçesine bir hoyrat girmiş... / Karacaoğlan

Budayıp kırdılar bildiğin gibi, dalımı gülümü kırıp geçtiler,
Yakıp küllediler derdi içime, kervanıma gam yükleyip geçtiler,
Dökülmedik yaşım kalmadığında hesabını düne yazıp geçtiler.

Yüreğim hep yanar, dermansız yanar, yıllar ile artar sana özlemim.
Dost sesin ulaşmaz, selâmın gelmez, beni yangınından çıkartmaz elin,
Gülün gölgesine dökülsem gülce ömrümü versem de batar dikenin.

Sana bir ulaşsa haykırışlarım, olmazlarla yorulmazdım yokuşta,
Çıkmaz yollarıma ışık gözlerin gülümsese gül olurdum bakışta,
Yabanlığın bitse, yansan benimle, yediveren açılırdım son kışta.

Gül olmayı bile denemiyorsun bülbül olduğuna kanar mıyım hiç!

Ünsal Çankaya
Gerçekedebiyat.com