Aklın namusu / Cemal Öztürk
1. Şair misin sen de üfürükçü rüzgâr? Ezbere savurduğun sözcükleri Bir bardağa koyup İçseydin afiyetle keşke. Yer çekimsiz girdiğin mescitte İpini koparıp uçmak kolay da Dışarıya çıkar çıkmaz daha Kendi benliğinden geçmekse Serden geçmen kadar zordur. 2. Sen usun namusunu kirleten zahit Sana içkin olmayan bir dilde ettiğin her dua Kalpten çıkıp akmıyorsa dudağa Mideye indirdiğin her ç/alıntı söz Bir türlü içime sinmez Çünkü kelamın içe sinmesi inkılâp iledir. Kurabilseydin bir tek iyi cümlede Dünyayı da yeniden kurabilseydin Aksine, kem küm ile vesvese edip Yalana kasten çanak tutarsan eğer Kurduğun her cinsi sapık herzede Kalbimizi kırıp Yıkar gidersin dünyayı başımıza Bizim için kim yüce gönüllü ve zorunluysa Bir dost gibi içimizden geçsin istiyoruz Namuslu işleyen bir usun ışığıyla arif Ya da âşıkların kalp g/özüyle zarif Olmalı ki bütün bir cihana feyiz Ve ilham verebilsin bize. Evhamı ve yeisi bırakın. Biz gün boyu tepemizde reis falan istemiyoruz. Yeter ki hemen yanı başımızda Çekirdekten yetişen bir usta olsun. 3. Silindikten sonra kişilik Ne işe yarar ağlayarak Salya sümük müzik yapmak Öyleyse dili uzun Aklı kısa cücelerin Teveccühünden uzak durun Onlar ki Cizvit oyunlarıyla, Hazret pozlarıyla bize çalım atarlar Hâkim sınıfların, tiranların ağzından Ne kadar içi boş, sığ ve kof laf varsa Ondan ederler ağzımıza. Onların sadece tencereleri var Pencereleri yok ki onların Yüz yılın kürsüsünden İçtenlikle içilen bir bardak su gibi Adeta içimizden geçenleri okusun Cemal Öztürk
Son kırıntısına dek gerçekçi
Gerçekedebiyat.com
Yazar Hakkında
YORUMLAR