Gerçek Edebiyat

Kapımızı sel aldı
Odamızı yel, ormanımızı el.
Çatımızda gül, bacamızda kül,
Pencerelerimizde tül yok.

Var yılından yok yılına uzandık,
Kendimizden bıktık diye içimize kapandık,
Kimseler habersiz gelmesin artık!

Gökyüzünün altında olmayan şeyler oldu,
İnsan doğduğuna pişman, doyana düşman oldu.
Elimizde ısırılmış bir çürük elma, karnımızda açlık,
Kalbimizde öldürmeyi öğrenmenin şaşkını,
Cennet kaçkını zehirlenmiş bir yılan.

Yok mevsimden her bahara yaprağını şeytan almış,
Götürmüş de satamadan getirmiş bir incir ağacıyla,
Gölgemizle sevişen o toprakta Ademle Havva kaldık!

Kimseler habersiz gelmesin artık,
Soyunalım insanlığımızı, soyunalım,
Giyinince kendimizden utandık!

Ünsal Çankaya
Gerçekedebiyat.com