Yok böyle bir acı
Müdürüm hayatta çeşitli acılar vardır, Mesela aşk acısı, kalp acısı Ayrılık acısı, kaybetme acısı Ama en zorlusu, en acıtanı ve En çok korkutanı ayak parmağı acısı Hele güzelim bir bayram günü Terliksiz, yalın ayak gezinirken Salonun ortasındaki büyük Mermer sehpaya ayağına vurursan Aniden şimşek çakar Bir anda her şey kararır Sanki kıyamet kopar Dünya kararıverir bir anda Gökyüzü başına çöker Öldürmez ama süründürür Yer yarılır da içine girersin Taş kesilir, donup kalırsın Kafada şimşeklerin çakmasına Sebebiyet veren Kanın beyne sıçradığı andır. Evlat acısı gibi koyar. Yaşandığı an ölmek isteği verir. Böyle acı bir olay 60 küsür yıllık ahir ömrümde yaşamadım. Böylesine büyük bir acı, sancı, ağrı, Düşmanımın bile başına gelmesin. İlk olarak aaaaaaghh diye haykırırsın En az 10 saniye tek ayak Üstünde sekmene neden olur. İki hafta şıpıdık terliklerle dolaşırsın Delikanlı geçinmene rağmen Bütün bayram boyunca Parmak arası terliklerle gezinirsin Küçücük bir serçe parmakta Ne kadar çok sinir olduğuna Şaşırarak günleri geçirirsin. Ayak parmağını orta sehpaya Vurmanın ardından gelen ilk eylem Derhal salondaki kanepenin Üzerine atlayıp ayağını tuttuktan Sonra ileri geri sallanarak Herhangi bir ikinci tekil şahsın Annesiyle ilgili cinsel temenniler Dile getirilmesidir. Bu eylemin hemen ardından Acının dindiğini fark edersin. Çok pis temenniler sıralayasın gelir Ortam müsait değilse Garip sesler çıkar ağzınızdan Dert olur, içinde patlar Ayağı ovuşturursun ve Acının yavaş yavaş Azalmasının verdiği huzurla Sakinleşmeye çalışırsın. İnsanın neresi acıyorsa Canı oradadır sözü gelir aklına Acısı uzun süre geçmez, Sonra zonklamaya başlar, Parmağı kırdık hissine kapılırsın. Sağlam çarptıysan bir-iki gün ağrır. Sabah uyandığında ağrının Devam edip etmediğini düşünürsün. Sonra birden hastanelerde Ortopedistlerden randevuyu Kaç günde alınabildiği aklına gelir. Özel poliklinikte vizite ücreti Ne kadardı, röntgen, alçı, Sargı masraflarını düşünürsün. Bir de Müdürüm İnsana en az parmak acısı Kadar koyan bir şey de Etraftakilerin saçma sapan sözleridir. Acın biraz geçtikten sonra Biri çıkıp sana doğru dönerek “Kırılsaydı yerinde duramazsın” Gibilerinden lüzumsuz, gereksiz Seni tekrar küfre zorlayan Cümleler sarf eder Duyduğun, duyacağın En gereksiz laflardan birisidir. Türk usulü teşhis, tedavi yöntemi. Bunu söyleyen kişi atletle ve Bir elinde çayla balkonda Oturuyor gibi gelir bana. Biraz kendine geldiğinde Ayak serçe parmağınla İlgilenmeye başlarsın. Allah onu sehpa ayaklarına vuralım Sabretmeyi öğrenelim diye yaratmıştır. İnsan vücudunda ki en talihsiz organdır. Ömrü boyunca çarpılmaya Ezilmeye ve sıkışmaya mahkumdur. Ezik parmak… Ey yumurtaya can veren Allahım Bunu neden yarattın diye düşünürsün Küçük parmağı ovalarken uzun zamandır İlgilenmediğin ayağına yoğunlaşırsın O parmakların ayrı ayrı isimlerinin Olmadığını düşünür, şaşırırsın Ayak başparmağı tamam Sehpaya vurduğun ise Küçük parmak, o da tamam Diğer üç parmak ise tam bir Öksüz muamelesi görmekte “başparmağın yanındaki parmak” ve “küçük parmağının yanındaki parmak” İfadeleri sana saçma gelir. Sonra acıya yine yoğunlaşır Küçük parmağı incelersin Hemen yanındaki parmağın Altına girmiş, orayı bayağı Kendine yuva bellemiştir. Yanındaki parmağın altını bile Oymuşluğu vardır. Geri çıkartırsın düz dursun diye, O yerini bulmuştur bir kere, Diğerinin altına usulca sokulur yine. Sonra sehpaya çarpan parmağın Yüzde 90 sağ ayak serçe parmağı Oluşu da incelenmesi gereken bir ayrıntıdır. Darwin ve evrimi düşünürsün İnsanlar 5.000 yıl daha yaşarsa, Tarihe karışacak olan küçük parmak Sana derin acılar vermekte. Kısaca, Müdürüm Güzel bir bayram sabahı Yaşanabilecek en büyük acı Ne böbrek taşı ağrısı Ne de doğum sancısı Hepsinden ötesi Mermer sehpaya vurduğun Küçük ayak parmağı acısı ……. Tecrübeyle sabit. Nadir Avşaroğlu Gercekedebiyat.com
Yazar Hakkında
1963 yılında Ankara’da doğdum. Çocukluğum Ankara’da geçti. Delikanlılığım, baba memleketi Adana’da, gençliğim okumak için tekrar geldiğim Ankara’da. Sonra dede-baba mesleği olan madenciliği yapmak için ülkenin çeşitli yerlerinde çalıştım. Sonra evlendim, hayatta tanıdığım en naif, en kaprissiz insan eşim, bir kızım bir de oğlum oldu. Sonra da bir kedimiz. Sonra emekli oldum. 35 yıllık meslek hayatımda okuduklarımı, incelediklerimi ve biriktirdiklerimi, mesleğime olan saygımla harmanlayarak kaleme aldım. Sonra sevdalısı olduğum Ankara’yı yazdım, sonra beni etkileyen mimariyi yazdım, sonra meramım, merakım olan tarih ve mitolojiyi yazdım. Ama hep yazdım.
