BİR GÖMÜT ARIYORUM GÖRMEDİĞİM
-Sevgi Soysal için-
Bir gömütü arıyorum görmediğim
Erken açılan
Sevgi gömülür mü toprağa
Gönüllerde kitaplarda yaşıyorsa
Kim gömebilir toprağa
İsyanım taşıyor gözlerimden
Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu’na
Masamın üzerinde Meral Mehtap
Sevim Türkân Kâzime Ayda
“Kızıldere içinde aynalı çarşı”
Ana ben gidiyorum ölüme karşı
Uğursuz 72 baharı
Sıcak bir oda / ranzasız
Sessiz bir deniz / kaygısız
Ve okuyarak yaşamak / eylemi
İsyanım taşıyor gözlerimden
Bir gömütü anıyorum
Erken açılan
Yitiriyorum bir şeylere saygımı
Bir gömüt açıyorum kendime
Kimsenin görmediği
(Sayı: 15, Haziran 1978, s.21)
YATAĞIMDAKİ GÖMÜT
Neden koşturuyorsunuz
O boş tabutu arkamdan
Kim taşıdı yataşıma
Bu aç gömütü
Attıkça çoğalıyor
Yatağımdaki toprak
Kefeni anımsatıyor
Bu çarşaf
Çiçeklisini getirin
Demin girdiğim kapı
Neden açılmıyor şimdi
Dostlarım
Ölmekten korkan
Vakit öldürmekten korkmayan
Dostlarım
Gömütü dolduran topraklar gibi
Sadece çoğalıyor ve bir işe
yaramıyor
(Türkiye Yazıları, Sayı: 17, Ağustos 1978, s.28)
KİBARE ALTAY KİMDİR?
(1955- ), Bursa-Mudanya’da doğdu. Mudanya Lisesi’ni bitirdi (1973). Bursa Eğitim Enstitüsü’nde öğrenim hakkı kazandıysa da bu hakkını kullanmadı. 1976-77 yıllarında Mudanya Belediyesi’nde muhasebe elemanı olarak çalıştı. Fakat memurlukla bağdaşamayacağını anlayınca ayrıldı ve kendi dünyasına çekildi. 1981’de babasının ölümünden sonra zeytin üretimi ve ticareti, bir yandan da emlak işleriyle uğraştı. Edebiyata küçük yaşlarda ilgi duymaya başlayan Altay, ilk şiirlerini 1976’da Mudanya ve Bursa gazetelerinde yayımladı. 1978-1980 arası Türkiye Yazıları, Yazko-Somut, Ekin, Pota dergileri ile Ajans Türk’te göründü. Kısa süre Mudanya muhabirliğini yaptığı Cumhuriyet gazetesinde haber ve yazıları yer aldı. Otoriter aile ortamında içedönük, kırık, huzursuz, acısını içinde büyüten bir kişilikle yetişen Altay, bu özelliğini şiirlerine de yansıttı. Ailesi ve yakın çevresindeki mutsuzlukların etkisiyle evlilikten uzak duran şairin 1978’de yayımlanan ilk kitabı Sabır Değil Bu Suskunluk’ta, çocukluk ve ilkgençlik yıllarının örtülü mutsuzluklarından izler görülür. İkinci kitabı Acının Düştüğü Yer (1984), çoğunluğu kısa 33 şiirden oluşan, ölüm temasının ağır bastığı, karamsar atmosferli bir kitaptır. Burada şair; yalın imgeler eşliğinde, yaşantısını örseleyen kırıklıkları, sevgi açlığını, iyilik özlemini, yalnızlığını, düşlediği dünyayı bulamamanın acısını dillendirir. 1976’dan beri fotoğraf sanatıyla da uğraşan ve tarihi yapılar, doğal güzellikler, gündelik yaşamdan ayrıntılar üzerinde yoğunlaşan Altay, 1999 yılı içinde “Mudanya Evleri” ve “Yaşamak Sevmek” adlı kişisel sergilerini açtı.
Gerçekedebiyat.com
