İsli Dağ / Ferruh Tunç
Lotus çiçekleri bağlar, zincirler zorlardı.
Ben de, fırlattım elimden o çiçeği,
Koptum zincirimden a dostlar.
Düşüyorum.
Düşerken dönüyorum, dönerken yürüyorum,
Başka bir yörüngeye doğru, önceleri var olmayan.
Ezber, öldürdü nasılsa destanımı.
Makam, kendine hapsetti şarkımı söylendikçe.
Yol, koyvermez oldu bir başka menzile beni çoktandır.
Burada çünkü taşlara kazınmış bir tarih var; yeni ne söylesem duyulmayacak
Ne yapsam bu Mihir Dağları’nda İskender’in isleri -izleri değil- hiç solmayacak.
FERRUH TUNÇ
GERCEKEDEBİYAT.COM
Yazar Hakkında
YORUMLAR