Gerçek Edebiyat

ilehüseyin
 

ormandan fırladı inan ağacı

yırtar damarıyla kop kayayı öyle

ışıdı ortalık bilendi adımlar

gürgen çam dişbudak yürüdü bütün

gün oylumlu

giz yeğnisi

ardıç donunda

koştu en önde

sırtında yağmur

yüz sürdü bulutlara

ölüm bir yerde sevi bir yerde

kızıllığını aşk etti ol yola

adı üstünde inan ağacı

ileyusuf

olur

ölür

aslan

doğmak

bir

ölmek

bir

can

derler

karacada

karıncada

bir

ilmek boynunda

sallanırken asamakta gölgesi 

baktı omzunun sancağından

gördü tan kızılını

gülümsedi

göz koyduğu günler de onu çok sevdi

iledeniz

yürüyen dağsa

toprak kuruyor çiçek açıyorsa

sesin sesi

susun öfkesidir o

tutulmuş gece

kapkara yollar

uzun

sıcacık bir sevgi

yarıyor karnını canavarın

yeni

yepyeni

yesyeni bir gün sesleniyor

yoz çağlarda

su duruyor damla patlıyorsa

bilincin gücüdür

deniz'dir o