Gerçek Edebiyat

                                               -Şahin Akdemir ve yangın şehitlerimize

Bir noktayı uzunluğuna bölüyorum, kalınlaşıyor

Ortasından kesiyorum üçgen yapıyorum

Sonra dörtgen, beşgen, altıgen

Sonra çember

Çeviriyorum yangının sınırlarını

Nice canın nice sesin uğultusu…

Deniz yanıyor, yanıyor ormanlar

Köyler, şehirler

Yanıyor canlar; ceylanlar, karacalar…

Sonra börtü böcek, bin bir çiçek ve arılar

Göğü yırtıyor çığlıklar

Yanıyor mavi yeşil, havamız, toprağımız yanıyor

Yetiş Şahin

Bulutları uyandırıp yağmur indirir senin gözlerin

Gözlerini kapama Şahin’im

Dünyanın incisi yanıyor

Yanıyor evimiz barkımız, memleketimiz

Çığlıklar geçiyor ünlem ünlem

Yukarıda gök aşağıda yer

Kuşlar şahittir insanın olmadığı yerde

Şahittir cümle mahlukat

Ege yetmedi

Akdeniz yetmedi yangını söndürmeye Şahin’im yetiş!

Bir çizgiyi ortasından kesiyorum, nokta;

İçinde hepimiz, utancımız, çaresizliğimiz

İs ve yanık kokuyoruz

Su serpiyor Şahin yüzümüze -uyanın!

Gönlünde denizler, dereler, göller

Can (suyu) veriyor yurdumuza şehitler

Kanatlarında helal süt emmişlerin türküsü

Gözlerinde yüreğini ülkesine adamışların sesi

Göğe ağıyor

İsa Küçük
Gerçekedebiyat.com