Gerçek Edebiyat

Sevdalar,

Doyasıya yaşanmadığı

Ruhun göz bandı çözülmediği için midir

Kar tutmayı unutması Salkabos’un

Afrodisyas’ta,

Sonra da şiirsiz ve Afrodit’siz

Bir örnek yaşamlara küsüp

Uçurum aşağı salıvermesi kendini

           -Aşkı buralarda gören var mı aşkım,

aşkın da mı cılkı çıktı

vay be ömrüm!...

Nazlı eller,

Gücüyü ve tefeyi unuttuğu için midir

Horozların artık nakışlı ötmemesi

Ve sabahların hâlâ kendini arıyor olması

Laodikya’da

Kadın tacizlerinin geceyi delen

Küresel zıpkınlı

O zifir utancında

           -Ar damarı niye çatladı insanın yârim

dünyalar yıkılıyor işte

vah gülüm!...

Kadınlar,

Bağbozumunu yaşamadıkları için midir

Sevişmenin aşkı sıkboğaz etmesi

Nisa’da

Şarabın yıllanmayı belleğinden silip

Diyonisos’u dağlarda unutması

        -Kadınlar ağıtlarla mı konuşur annem

                  yanıyor içim yanıyor

of bir tanem!...

Sitemler,

Aşkın kırgınlık hali olduğu için midir

Denizi inatla perdelemesi Karine’nin

Milet’te

Hele kubbeli çadırlara sikkelenen sanatın

Umuda yelken açmayı hiç

Nicedir akıl etmemesi

        -Bilim de mi secdede artık bilgem,

        sen bir şey de bari,

        ey sevgili gölgem!... 

Deneyimler,

Özlemlere kanat takmak değil midir

İyonya’nın ruhu Milet’in erinçle

El bebek büyüttüğü

Priyen’de

O bilgece birikimden yararlanmak varken

Niye, nasıl yormak gerekir şimdi

Henüz aşka kanmayan Psike’nin

Eros’u terk etmesini

    -Aşk, iki kişilik değil miydi canım,

         bu ne kibir böyle

         ah şımarık aşkım!...

Dinler,

Heraklit’i yok saydıkları için midir

Kitapların birbirini böyle tutuşturması

Efes’te

Ve her yalvacın

Aynı ateşten işaret ve emir alıp

Kendi cehennemini yaratmayı

Bulunmaz hüner bellemesi

        -Zaman, kitapsız iskandillenir mi hocam

        boğuluyorum dalgündüz

ahoy kaptan!...

Doğumlar,

Yeni bir soluk değil midir geleceğe

Ve Yazılıkaya’daki o dilin

Arayıp bulması Homer’i

Smirna’da,

Eğer Afrodit doğurmasaydı

Ayneyas’ı Troya’da

Nasıl bulacaktı Batı acep

O haçtaki korkunç acabayla                                                       

İyonyalı tomur Rönesans’ı

    -İmbatsız düşe yatılır mı hiç ay yârim

hâlâ “ay büyürken uyuyamam”^[1] diyen

ey benim dal şiirim.

Güzeller,

En değmeyi hak ettikleri için değil midir?

Kavelanın sözü lirle yontması

Taşı şiirle

İyonya’da,

Nasıl açıklamalı

Neye yormalı peki

Kendini sınayan o göksel sabrın

Çok memeli Artemis’ten beslenen

Knidos Afrodit’iyle

Antinokyalı Milo Venüs’ünü

Buralarda bir daha görmemesini

-İyonya bir masal mıydı can ustam,

bir sözümüz olmalı zamana

eh bre şu söylenden!...