Son Dakika



I

Ey sen,
hakikâtsizlik hırkası giyinen,
sağ elimin ölüler diyarındaki oğlu...
Ben yüzü yere bakan çan çiçeklerinin örselediği değil miydim,
kimdim?

 

II

Her şeyim var biliyorum,
gecem, kafesim ve yapraklarını sıyıran kalbim...

Suyunu unutmuş gölü ağzında taşıyan güvercin
sen miydin gecemin zehrine şifa,
incitilmiş eski yaramda... 

 

III

Aşılmaz çitlere çarpan

yaprak değil, benim. Bilmiyorsun-

bahar evinde kış uykusuyum, üstü ölümle örtülü...

 

Şimdi usulca öp yaprağı, toprağı ve soğuk kalbimi

Tanrı duymasın...

 

Nevin Koçoğlu

Gerçekedebiyat.com

ÖNCEKİ HABER

BENZER İÇERİKLER

YORUMLAR

Yorum Yaz

Kişisel bilgileriniz paylaşılmayacaktır. Yorumunuz onaylandıktan sonra adınız ve yorumunuz görüntülenecektir. (*)