Bahar Evinde Kış Uykusu / Nevin Koçoğlu
I Ey sen, II Her şeyim var biliyorum, III Aşılmaz çitlere çarpan yaprak değil, benim. Bilmiyorsun- bahar evinde kış uykusuyum, üstü ölümle örtülü... Şimdi usulca öp yaprağı, toprağı ve soğuk kalbimi Tanrı duymasın... Nevin Koçoğlu Gerçekedebiyat.com
hakikâtsizlik hırkası giyinen,
sağ elimin ölüler diyarındaki oğlu...
Ben yüzü yere bakan çan çiçeklerinin örselediği değil miydim,
kimdim?
gecem, kafesim ve yapraklarını sıyıran kalbim...
Suyunu unutmuş gölü ağzında taşıyan güvercin
sen miydin gecemin zehrine şifa,
incitilmiş eski yaramda...
YORUMLAR