Gerçek Edebiyat

SUSUŞUM AY BAKIŞI

Ateş olur yalanlarım üzmemek için

Çarpık bacakların birleştiği tüy

Karanlık kuyudur uyanmaz

Tüylenmiş bölümlerde susuşum ay bakışı

Ayıp yoklayışlarından geçin az.

Yüzü görünür kıvrandığı ter içinde

İpekler kaynatır kıvranırım ben

Düzlere her şeyden önce sevinince

Çınar gölgeleri suyun akışı

Koşar gelir beynime yerleşir serince.

İğrenme yok daldır çıkar çukur

Erguvan bir perdenin arkasındayız

Dikilişine yumul sürtele dolsun

Susuşum durgun deniz nakışı

Olmadı iyi sok kan vursun

Öyle demedim ben dur de önüne

Oralardan bakışları döndür

Güneş doğuyor hem yeter çizme

Seherde susuşum dalgın bakışı

Söndü tutmaz bir daha üzülme.

(Türkiye Yazıları, sayı: 10, Ocak 1978, s.19)

ŞİİRİN ÇİLEKEŞ USTALARI

Nakış nakış işlenmiş şiir’in

Kilimleri var dokuma tezgâhında

Yahya Kemal’li bir gökyüzünde

Su seslerini arar bulurum

Ve ansızın gülümser çirkin yüzü Hâşim’in

Gözlerimle şöyle bir dokunurum

Tarancı, Mallarme, Orhan Veli

En yalnız günlerimde serseri

Bir ölüler evine benziyor toplum.

Tzara şaşırmış mıdır ne?

Gerçeklere kulak asmıyor

Aksak bir dille oynuyor Rilke

Döndürmüş başını umuda ve evren’e

Bakıyor toprağın altından Verlaine de,

İnce duyarlıkların iç geçirmeleri

Bırakın diyeceksiniz eskileri

Dağlarca’yı devşirelim Ahmed Arif’le

Öpsün Necatigil yaşamı alnından

İnce, üzgün söylensin evleri.

Kansu, Yaşamı şiir, doğası insan

Neruda’nın gözbebeklerinde türküler

Çığrışırken Lorca’lı bir beşikte

Dağçayı keyfindedir Hasan İzzettin.

Anadolu bir başkadır dilinde Külebi’nin

Cemal Süreya imge toplar ustasından

Yün kokularıyla kaval sesinden

Gürül gürül akıtır güzellikleri.

Olası çiçekler şiir’in içindeki

Adlarını anamadıklarım ve daha niceleri

Tanımazsınız belki Metin Ağabey’i

“Görüşme Yeri”nin ozanı

Bekler voltada Nazım’ı

Güneşli bir öğle üzeri.

(Sayı: 14, Mayıs 1978, s.22)

KAHRIN TÜRKÜLERİ

En buruk şaraptır

İçilir eski bir limanda

Bir akşamüstü göğüne

Asılıp kalan güzle

İçilir şiirli kuytularda

Mavi ve turuncu emzirilmiş

Bir denize uzayan

Gömgök hüzünlerle

Boyuna söz edilir

Balıktan ve şiirden

Ordadır güpegündüz

Sevilir sularda

Ve yurdunun sevdasıyla

Bir dönemi kazıyan

Belküreğidir orda

En buruk şaraptır

İçilir şiirli kuytularda

Ve durmadan çoğalan

Geyikli bir halıdır

Odaların duvarlarında

Başucunda binlerce çınarla

Dürülür acının katmeri

Ve bir dağ köyünde

Dövülür çağla yeşiliyle

Kahrın türküleri

(Sayı: 15, Haziran 1978, s.24)

BİR YOLCULUĞUN ANISINA

Akyar sırtlarından

Kayar bir yıldız

Yıkanır kayalar

Ve bir yolcunun dizlerine

Abanır korku

Kurşun çalımız uzağa

Atılan ve dilim dilim

Üşüyen bir tavşan

Düşürür gölgesini

Kuşkulu bir yüze

Bir kuşluk güneşi

Dönüp duran patikaya

Türküler döşeyen

Ve masmavi gökyüzüyle

Çoktan unutan geceyi

Söğütlerin yanıbaşında

Yatar upuzun

Ve kentlerin yol bükümüne

Şiirler söyleyip

Gurbetler gözeyen

Ey çiğni boncuk

Ve muska

Ve bir yolculuğun anısına

Töreler uyduran

Bir heybeye vurgun

Uçurtmalarda göz göz

Dağbaşları

Ey güzel oyun

Ve dürtüp duran boyuna

Üvendirenin çengelini

Kayar bir yıldız

Saçları has kadife

Ve lepiska

Bir kaynağa

Akyar sırtlarından

(Sayı: 16, Temmuz 1978, s.13)

FAŞİZM VE ÖLÜM

Çok derinlerden yükselir

O sevindirdiği günlerden

Hışırtıyla ve korkulu

Bir konsolun tozunu

Silen ıslak bir bez

Bir kapının hızla

Açılıp kapanışına

Bir saksının gülümseyişi

Ve bir yaz öğlesinde

Titreyen kağnı

O kavga günlerinden

O gözleri kestane

Ve kuytu sokaklarda

Ölmeden önce verdiği sözü

Yazan büyük sulara

Konsolun epeski aynası

Sen ki kardeşlerimin

Güneşsiz loş mahzenlerde

Bilirsin hurdahaş edildiğini

Mahrem yerlerinin

Seğirten bir çocuktur

Şimdi odaların kalabalığı

Ama parmağı kesilmiş

Hırçın bir çocuk

Ve kötü haberlerle dolu

Yağmurdan sonra kekiktir dağlar

Dağlar heybemde sımsıkı

Ve çiğdemler sokulu saçlarına

Severim ben dağları

Dağlar kekiktir sonra

Ve böyle baharlarda

Durur kımıltısız

Durur dudak dudağa

Bir konsolun puslu aynasında

Faşizm ve ölüm

(Sayı: 17, Ağustos 1978, s.8)

BEYİN KANAMASI

Kıskıvrak bir gülüşle

Hep yazların ve denizin

Terkisine bindirdiğim bozkır

Ve hep kırışık bir alınla

Dikilen karşıma

Öldürür beni her gün

Gürültüsü bu kentin

Ve dayanılmaz acılarla

Bu kentin yükünü

Övütür beynimdeki değirmen

Koca ovayı büze büze

Taşar patikalarımızdan

Geniş bulvarların kalabalığı

Ve hurdahaş umutlarla

Bir akşam dönüşü

Bir bardak ada çayı

Ey gözleri papatya

Ve kuşların göğsü

Özlemin dağlara çekilip

Susuşu

Sarkar hevenklere bir yılan

Kıvrım kıvrım ve ipince

Soluğu bir kadın ki solgun

Bir ayın yorgunluğunu

Sırtlayıp götüren

İşte biranda unutulan

Ve çarçabuk yiten

Görüntüler ve anılarla

Her gün vurulan

Bir balyoz beynime

(Sayı: 19, Ekim 1978, s.12)

YUNUS KORAY (KORAY KÜÇÜKEMİROĞLU) KİMDİR?

Şair ve yazar. 25 Ekim 1957, Sülekler / Korkuteli / Antalya doğumlu. Asıl adı Koray Küçükemiroğlu’dur. Yunus Koray K. ve Hayali imzalarını da kullandı. Antalya Cumhuriyet İlkokulu (1969), Antalya Merkez Ortaokulu (1972), Antalya Lisesini (1976) bitirdi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden “İkinci Yeni Hareketinin Türkiye Türkçesinde Yaptığı Biçim Kırmaları”  lisans tezi ile (1980) mezun oldu. Edebiyat öğretmeni olarak Balıkesir İvrindi ve Susurluk ile İzmir liselerinde görev yaptı. Yaşamını ve çalışmalarını İzmir’de sürdürdü.

“Beyazı Emziren” adlı ilk şiiri Türk Dili dergisinin Şubat 1977 sayısında, diğer ürünleri 1977’den itibaren Türk Dili, Varlık, Türkiye Yazıları, Yusufçuk, Somut, Oluşum, Milliyet Sanat, Hürriyet Gösteri, Yeni Biçem, Edebiyat ve Eleştiri, Karşı Edebiyat, Yeni Sesimiz, Saçak, The New Renaissance (ABD) vd. dergilerde yer aldı. Şair, yazar ve karikatürcüler üzerine yazdığı “porte şiirler”in bir bölümü Gül/Diken dergisinde yer aldı. 1976’da Antalya Film ve Sanat Şenliği (1976), 1979’da Hasan Tahsin Derneği, 1984’te Sanat Rehberi Dergisi, 1986’da Akademi Kitabevi, 1987’de Temmuz dergisi, 1990’da Yunus Nadi, 1991’de Mavi Derinlik, 1995’te Sabri Altınel (ikincilik) ve Ali Rıza Ertan şiir ödüllerini aldı. Edebiyatçılar Derneği (Genel Yönetim Kurulu) üyesidir.

“Yunus Koray şiirinin en belirgin özelliği bütünselliktir. Yaşamı bütünsel olarak ele alır. Toplumsal, siyasi, ekonomik yanlarıyla, insanla, insanlararası ilişkilerle, gelenek, örf ve âdetlerle, dinle, tarihsel, toplumsal boyutlarıyla, geçmişiyle, hatta geleceğiyle bir bütün vardır karşımızda. Bu anlamıyla sosyolojik bir şiirdir Yunus Koray şiiri.

“Diğer açıdan, dilsel bir şölendir. Şiir dille yazılıyorsa, şiir dili kurarak başarıyor. Yükte hafif, çünkü gerçekten dile bindirilen gereksiz bir ağırlık yok. Çerden çöpten tamamen arınmış, anlam katmanlarıyla donatılmış bir tür arı dil. Bu yüzden de pahada ağır. Neredeyse her sözcük özenle seçilmiş, yoğunlaştırılmış; bir elmas gibi. (…)

“Yunus Koray şiirinde, çarpıcı imgelerin yalın bir dille verilişi, imgesel yapıyı çok daha güçlendiriyor. Açıkçası imge ‘‘geliyorum’’ demiyor. Usulca geliyor, vuruyor ve bekliyor. Bu anlamda bir vur-kaç tekniği de değil. Okuru altüst etmiyor, dağıtmıyor. Sarsıyor ve bırakıyor. Derinden etkileyen, kolay kurtulanamayacak bir sarsıntı yaratıyor.” (Altay Öktem)

YUNUS KORAY'IN ESERLERİ (Şiir):

Yaşamı Yargılayan Şiirler (1987), Devlet ve Patika (1993), Karşı Kitap (1997).

KAYNAK: Veysel Öngören / Yaşamı Yargılayan Şiirler (Yeni Düşün, Temmuz 1987), İbrahim Oluklu / 80’li Yılların Şiiri Üstüne Yunus Koray’a Sorular (Karşı, Aralık 1993), M. Yaşar Bilen / Devlet ve Patika (Varlık, Ekim 1995), Şükran Kurdakul / Yaşasın Edebiyat (Cumhuriyet, 30.10.1995) - Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), Yunus Koray’la Söyleşi (Dönemeç, Aralık 1996), Mehmet Mümtaz Tuzcu / Şiirin ve Patika’nın Şairi Yunus Koray - Altay Öktem / Şiir Bağışlamaz!.. - Mehmet Sadık Kırımlı / Şiirin Özünden Doğdu O… - Halil Şahan / Toprağını Yazan Şair (Cumhuriyet Kitap, 16.11.2000), TBE Ansiklopedisi (2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).

Gerçekedebiyat.com