I.
 
Büyüyor elleri suları toplamaya
daha saçlarını uzatacak, gözlerinde ışık
karanlığı da silecek yüzü
yürüyüp geçecek erkeklerin kalbini.
 
Belki seni sevecek, koklatacak tenini
yatıracak karnındaki ovaya.
 
II. 
 
Şimdi üşüten akşamlardadır
üstüne yürüyordur parlayan her bıçağın
ağzı uyuşturulmuş, dili bulanık
ansızın dudaklarında jilet
gölgesi de çalınmış
sokağında çığlık, damarlarında asit  
sırtında yatak denilen kuyu.
 
Onunla yatan erkek ölümü kullanıyor 
soluğu yapışkan, kasıklarında vahşet.
 
Çürütülmüş bir zamandayız
kuşlar kenti boşaltıyor
dünyaya kusuyor her genelev
namlunun ucunda bir av hayvanı oradakiler. 
 
III. 
 
Uykusu eksik, rüyaları gürültülü
duyguları ıssız ama taş kadar dayanıklı
devletle yüzleşiyor tutunup öfkesine.
 
Devrime silah sakladığı hırçınlık
o gün açacak defterinde kuruttuğu gül.
 
 
Veysel Çolak
(Dünya)
Gerçekedebiyat.com

ÖNCEKİ HABER

BENZER İÇERİKLER

YORUMLAR

Yorum Yaz

Kişisel bilgileriniz paylaşılmayacaktır. Yorumunuz onaylandıktan sonra adınız ve yorumunuz görüntülenecektir. (*)