İvedi bir dünya bu, her şey erken
Ve her şey geç, gün tutulacak biz uyurken

Uyku dardır, yetmez gecenin tahta parmaklığı
Kalbim dikaçı bir arpaydı

Yitecek bir görünüm saklanamaz
Ateş kardır biraz, sabır kan biraz

Saat yedeğe almış belleğimi
Belleğim nakarat bostanı gibi

Yetersiz bu dünya el ayak için
Varolmak için, varolmamak için

Ay doğarken kırmızıdır düşünce
Batarken de öyle, nar gibi bir söylence

Geçmiş zamanı tanımaz ölüler
Ölüm başka bir yoldan gider.

Melih Cevdet Anday
Hürriyet Gösteri (N. 98) Ocak 1989

ÖNCEKİ HABER

BENZER İÇERİKLER

YORUMLAR

Yorum Yaz

Kişisel bilgileriniz paylaşılmayacaktır. Yorumunuz onaylandıktan sonra adınız ve yorumunuz görüntülenecektir. (*)