İmambayıldı
PATLICAN - IV Sevgili Sıtkı kardeşim Birkaç yıl önce bir gazetede gömüştüm. İzmir-Alaçatı’da “Kaybolan Lezzetler Festivali” yapılmış Anladığım kadarı ile Birkaç sponsor firmanın desteği ile Anneanne, babaanne ve teyzelerden oluşan Çocukluk yıllarında sıkça yediğimiz Ancak, günümüzde artık yapılmayan Kısaca artık kaybolan lezzetlerin sunumu İlgimi çekti, okudum Yıllardır adını bile duymadığım yemekler Artık tadını bile hatırlamadığım soslar Çocukluğumdan beri görmediğim sunumlar Cibez otu, Şevketi Bostan ve Tilkişen otu Kazayağı, Arapsaçı otu ve Radika Yüksük çorbası, Fellah köftesi, Karakuş tatlısı Analı kızlı, Humus, Tahinli kete Ve tabiî ki İmambayıldı Festivalde İmambayıldıyı yapan ve sunan Beyaz başörtülü, nur yüzlü bir teyze Dert yanıyordu. “Benim rahmetli bunu çok severdi Her hafta bir-iki kere yapmazsam bana çatardı Artık yapanı kalmadı Gençlere zahmetli geliyor Benim torunlar imambayıldı yapmıyor Nasıl koca bulacaklar bilemiyom” Artık yapılmayan bir yemek Artık kaybolan bir kültür Ancak bu kadar tarif edilebilir. Festivalin adı?“Kaybolan Lezzetler” Bence “Mutfaklara Saklanmış Yemekler” olmalıydı Çünkü bu yemekler, zaten lokantalarda, Geniş kitlelerin yemek yedikleri yerlerde Hiç bir zaman yer almadı. Bunların hepsi babaanne, teyze yemekleriydi. Her zaman onlarla yaşadılar. O kuşak kayboldukça, onlar da kayboldular. Geçtiğimiz günlerde bir iş seyahatinde Farklı bir lokantaya gittik Lokanta Kırım-Tatar göçmeni bir aile işletmesi Menü farklı, gerçekten farklı Herkes klasik et yemeklerini tercih etti Ben imambayıldı, Özbek pilavı, hoşaf söyledim. Günümüzde bir lokantada imambayıldı ve Hoşaf bulmak, taze olarak yiyebilmek, ne mutluluk
Merak ediyorum O lokantada bu klasik yemekler ne sıklıkla yapılıyor Benden başka kaç kişi imambayıldıyı tercih ediyor. Benim işyerim lokantaya yakın olsa haftada bir yer miydim? Bu lokanta kaç yıl daha geleneksel yemekleri yapabilecek Bizim kuşağın evinde bile Artık bu geleneksel lezzetler yok Hangimiz/hangimizin eşi babaanne yemekleri yapıyor. Şimdi birçok dostum, itiraz edecek Kaybolmak üzere olan bazı yemeklerin Kendi evlerinde yapıldığını iddia edecek. Peki hangi birimizin çocukları artık bunları yapacak Hangimizin çocuğu bu kültürü yaşatacak. Sıtkı kardeşim Bu durum doğal bir süreç Hayat bu yöne doğru akıyor. Çalışan bir kadının/annenin Bu kadar emek yoğun yemeklere Zaman ayırabilmesi imkansız. Bir başka gazetede, İstanbul Hazır Yemek Üreticileri Derneği başkanı ile Röportaj vardı, İstanbul’da 14 milyon kişi yaşadığını, Günde 3’er öğünden 40 milyon öğün yemek yendiğini Öğünde 2 kaptan toplam 80 milyon çeşit yemek yapıldığını ve dernek üyelerinin bu havuza talip olduklarını söylüyor Tüm Türkiye'de 5 bini aşkın hazır yemek fabrikası varmış. İstanbul’da?2 bin 800 yemek firmasında, 35 bin kişi çalışıyormuş. Merdiven altı yemek fabrikaları hariç Aylık ciro 10 trilyon lira. Ayak üstü yenilen Karbonhidrat, protein, mineral dengesi bulunmayan, İnsanların sağlıksız beslenmesine yol açan Fast Food türü beslenme ve gazlı içecekler Artık hayatımızın geri dönülmez bir parçası Sıtkı kardeşim Kabul etsen de, etmesen de Hayat bu yöne doğru akıyor Böylesine bir dünyada Geleneksel lezzetler yok oluyor “Kaybolan Lezzetler” festivaline imambayıldı ile Katılan nur yüzlü teyzem kendi çağını yaşıyor Belki o yemekleri rahmetli kocasını anmak için yapıyor Torunları imam bayıldı yaparsa kolay evlenir zannediyor Zaman geçiyor Bir kuşak gidiyor Bir kültür yok oluyor Artık imambayıldı kalmadı, be hocam Kalmadı. Nadir Avşaroğlu
Gercekedebiyat.com
?
Yazar Hakkında
1963 yılında Ankara’da doğdum. Çocukluğum Ankara’da geçti. Delikanlılığım, baba memleketi Adana’da, gençliğim okumak için tekrar geldiğim Ankara’da. Sonra dede-baba mesleği olan madenciliği yapmak için ülkenin çeşitli yerlerinde çalıştım. Sonra evlendim, hayatta tanıdığım en naif, en kaprissiz insan eşim, bir kızım bir de oğlum oldu. Sonra da bir kedimiz. Sonra emekli oldum. 35 yıllık meslek hayatımda okuduklarımı, incelediklerimi ve biriktirdiklerimi, mesleğime olan saygımla harmanlayarak kaleme aldım. Sonra sevdalısı olduğum Ankara’yı yazdım, sonra beni etkileyen mimariyi yazdım, sonra meramım, merakım olan tarih ve mitolojiyi yazdım. Ama hep yazdım.
