Bir fotoğrafın yaşattıkları - I
O yer sofrasında. Mecburen otururduk. Hala sevmem. Şimdi bile fotoda görünce. Bacaklarım uyuştu.
Müdürüm Bu fotoğrafı görünce Babaannem aklıma geldi Belki çok içtiğimdendir Hayatta olsaydı O sobada Bir patatesli kete yapardı Sıcaklığı, tadı, kokusu Hala aklımda Fotoğrafı görünce Bunlar aklıma geldi ve çocukluğum tabii ki O yer sofrasında Mecburen otururduk Hala sevmem Şimdi bile fotoda görünce Bacaklarım uyuştu. Biz köye, dedemin yanına Yazları giderdik Bazen bayramda gittiğimizde Sobayı kurulu yanarken görürdük Bilirsin Müdürüm Çukurovalı sobayı çok bilmez Soba kelimesini de sonradan öğrendik Babaannem “guzine” derdi. 5-6 kişinin Ortadaki üç tabaktaki kuruya Kaşık salladığımızı Hala hatırlarım. Bu fotoda meyve de var. Üstelik yaz meyvesi Ama soba da yandığına göre Bir yayla evi Belli ki iyice yüksek Bir yayla evi Ama sofrada eksikler de var. Babaannem olsaydı Sofrada mutlaka soğan olurdu Bir de “yuka” dediği ekmekten Belli ki yufka diyecekti. Ama herkes gibi yuka derdi Biz rahatça yiyebilelim diye Köşe odadan sabahları 3-4 tane çıkartır. Eliyle su serperek Yukaları yumuşatır. Peçete verir gibi Herkesin önüne bir tane koyardı. Bu fotoğrafa bakınca Aklıma geldi, O köşe oda hep soğuk olurdu. Üst üste yataklar, döşekler Soğan, patates çuvalları Yazın pekmez kaynatılan Büyük bakır tencereleri Sadece “kak” dediğimiz Elma kurusu almak için girerdim. Köşe odayı hiç sevmezdim. Bir de tuvaleti sevmezdim. Zaten kara beton, mozaik Koku olmasın diye pencereyi açarlar Ortalık buz keserdi. Hemen işimi görüp çıkmak isterdim. Babaannem bağırırdı. “Elini yıka, öyle çık” Sobaya genelde odun atıldığından Çıtır çıtır ses çıkardı Guzinenin üstünde çay fokurdar Yemekten sonra çay Üstüne birkaç patates konur ve babaannemin dizi dibinde Sabah soğuğunda yanına oturur Yanaklarımız al al olunca kalkardık, Müdürüm Bu fotoğrafa bakınca Aklıma Karaambar Kamyoncular Derneği Gelecek değil ya. Benim babaannem aklıma geldi Beyaz baş örtüsü Bize hep “gurban olan” Ve “gadamızı alan” Babaannem aklıma geldi. Eminim ben yaştaki herkesin Baba ve annennesi vefat etmiştir. İnsan sevdiklerini kaybedince Koşulsuz sevgiyi özledikçe Nedensiz bir sıcaklık arayınca Bazen de çok içince Duygusallaşıyor. Bir fotoğraf İnsanı geçmişe götürüyor Nadir Avşaroğlu
Gercekedebiyat.com