”Seyre durduk tantanayı
Tutuklayıp sardunyayı
Attılar dipkapalıya
İkindiyin saat beşte” ( Can Yücel)
sokak sesiyle mi beslendin
hoş bakışlardan mı aldın suyunu
çocuk oyunlarının
bin yıllık tanığı
hercai sardunya
körebe dokuz taş saklambaç
köşe kalmadı artık kapacak
çocuklar büyüdü sokak boşaldı
katlar yükseldikçe evler daraldı
küçüldü bahçeler yürek darlandı
gün ışığı alıcı kuş kanadıyla
uzaklaştı usulca
karşı camlardan yansımıyor artık
altın pencereler karalara büründü
pencere bekçisi
devletten emekli komşu
kime çemkirerek şimdi
yaşlı kayısının kamburunu
taşlayacak çocuk mu kaldı
çiçeklikten yeni çıkmış
ham ahlat erik dalına
uzanırken o yumuk eller
”bırak bakimm onu
kırarım bacaklarını”
kargışımın iyesini ara ki bulasın
bahçeye kaçma pahasına
top oynasa çocuklar
çıkagelse uğur mumcu
elinde top bahçelievlerden
”ankara nire patnos nire
ne ki o bir sakıncalı piyade”
Vedat Yazıcı
(Çağdaş Türk Dili Mart 2021 N. 397)
Gerçekedebiyat.com
