Şeytanın Kilisesinde Hâlâ Jeneratör / Neslihan Yalman
                                           
(sizi sizden sonra kurgulayacak çoktur)   
benim bu kafam, taşlara çarparcasına ona çarpan 
bazen yakıştığını düşünen gövdesine 
çoğu kez dijital dağları aşılmazlık 
demiri eritin!.. taşıyamıyor hisleri omurga 
şaşırarak düşüşü suçlara gardının 
benim bu bacaklarım, kazığa oturtulmuş saz coşkusu 
tüyleri uçmakla-köklenmek arasında 
sıcağı üfleyin!.. otları tutuşan 
derimin altında bir diken hırlıyor 
yetiş Athena!.. aklına oralarda dokunan biri 
benim bu gözlerim, doyumsuz hikmetle acı 
depresif kantaron sızdırıyor tuzlanmış yarıktan 
sonunda delirme eşiği, semaya kemikler yükseliyor 
estetik köpürüşlerin ruj kalıntıları 
ait kılınamaz yer kuralına uyarak 
kâğıtla başlayıp, şiirle tasmalanıyor 
düşer-adım sende, değiştirirken organları 
benim bu yükümlü olduklarım, katlanıyor batağa 
(oyarak çehresini s’oyu’nun maskesi)   
Neslihan Yalman 
Gerçekedebiyat.com
                            


















YORUMLAR