Gerçek Edebiyat

durgun bir göle iniyor yüreğim

bildiğim

uzun yağmurları hiç beklemediği

sevdası balık yüzünden

gölün

o hiçbir yere gitmeyişi

sessizliği ürpertiyor rüzgar

bir sözün üzerini örtüyorum

saklıyorum son kalanımı

kaçmasın senden sonra

bırakıp öylece gitmelere

akşam diyorum usanmaksız

geri veriyor herkesli gölgesini    

belki rüyalar izini sürerken

yol yorgunu

terini ağırlayan yolcuyum

şu kenara ilişebilir miyim 

yoksa

ben buralardan gitme zamanıyım biraz

çok sesli bulutlar geçiyor kent üzerinden

kim

bunların habersizi

savrulup atılı her sözde

uğultun

nereye gitsem

adı sen olandan çoğalan boşluk

tutunayım derken düşüyor hızla

sana olan sarılım uğunmanla dağılıyor

bilmelerden uzak diplere yakın

ben

bu şarkının nakaratında kaybolanım

Ümran Ersin

GERCEKEDEBİYAT.COM