hangi dalda bir çiçek kırılsa
açmaz güvercinler anlarım
sessizliğinden guguk kuşlarının
ağaçkakanların tabut yaptığını
kelebeklere

zamanı dolduran sungur yanımız
toprak kokar eğilir gökyüzü
gevşer kan, sınır ötesi kalır
ölüm

kim demiş payandası kırık yaşamın
umudun dudaklarından çekilen
bir mevsimim sadece

biliyorum kendime yetmiyorsun

öylece bir nehri sevişmeye bırakalım
kollarıyla sarılsın yeryüzüne
gün gelir toprak toprak kokarız
yol bizim, iz bizim, hasret bizim



uzak bir şehri çağıran bilinçaltımdan geçtin
dönüşünü beklemekteyim


Maksut Koto

Gerçekedebiyat.com

ÖNCEKİ HABER

BENZER İÇERİKLER

YORUMLAR

Yorum Yaz

Kişisel bilgileriniz paylaşılmayacaktır. Yorumunuz onaylandıktan sonra adınız ve yorumunuz görüntülenecektir. (*)