Bütün masallarda / Ahmet Yılmaz Tuncer
Aynıydı her şey yine gökte ay Ve karanlık bir dünya
Aynıydı her şey yine gökte ay Ve karanlık bir gökyüzü Köşesinde bir deli sokağın Bir kadın kendi kendiyle konuşan Mazgallara sığmayan Bir yağmur Aynıydı her şey yine gökte ay Ve kalabalık sokaklar Ben bana benzeme telâşında Oturmuşum delinin karşısında Anlatıyor hiç durmadan Geçip gidiyor yanımızdan Kendiyle konuşan kadın Aynıydı her şey yine gökte ay Ve karanlık bir dünya Düşüyor yanımıza kimsesiz Vurgunlar kendi sessizliğinde Yine yanımızdan geçiyor kendiyle Konuşan kadın Aynıydı her şey yine gökte ay Ve sabaha uzanan saatler Hepimiz şimdi kendi bahçemizde Kendi aynamızdan bakıyorduk Kırılan yanlarımıza Biri anlatıyor biri seviyor Neden bütün masallarda ay Karanlık Ve neden maviye maviye çalıyor Ahmet Yılmaz Tuncer
Gercekedebiyat.com
Yazar Hakkında
YORUMLAR