PARKTAKİ KADIN

Niye kapatıp duruyorsun yakanı

Utanıyormuş gibi iki de bir

Bırak taşsınlar güzelim

Göstermen kocandan başkalarına da

Güzelliğini memelerinin, suç değil

 

Hadi düşür yalancıktan bir daha

Elindekini ve eğil

 

SABAHLEYİN

 

Eskiden sabah

Bir simgeydi şiirimde

Olursa müjde anlamında olurdu

Şimdi çırılçıplak soyunmuş önümde

Yalnızca kendisi

 

İşte ne güzel örtüyor çatıları

Sisi

 

SERİNLETEN TER

 

Bittiğinde her şiirim

Piramidin üstündeki

En son taşı koymuş

Mısırlı kadar yorgun

Ve hafifim

 

Şiirim, benim serinlik

Veren terim

 

İsmail Uyaroğlu

 (5+2'ler, Eksen yayınları, İstanbul, 1984, s. 24-27)

Gerçekedebiyat.com

ÖNCEKİ HABER

BENZER İÇERİKLER

YORUMLAR

Yorum Yaz

Kişisel bilgileriniz paylaşılmayacaktır. Yorumunuz onaylandıktan sonra adınız ve yorumunuz görüntülenecektir. (*)