Gerçek Edebiyat

Şair Timuçin Özyürekli uzun süredir hastalıkla boğuşuyordu. Ölümü şair ve yazar dostlarını üzüntüye boğdu. 

Ttimuçin Özyürekli 19 Ağustos, 1950 yılında Manisa'da doğdu.  Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İşletme Bölümü'nü bitirdi. TRT İzmir Radyosunda bir şiir ve öykü programı olan “Düşler Bahçesi”ni hazırlayıp iki yıl boyunca sundu. Şiirlerini ve şiir üzerine yazılarını, kendi çıkardığı Devrimci Kültürde Çıkış ve kurucularından olduğu Agora ile Yeditepe, Yansıma, Yarına Doğru, Doğrultu, Dönemeç, Yeni Sanat, Türkiye Yazıları, Yürüyüş, Sanat Emeği, Bilim ve Sanat, Sanat Edebiyat 81, Gerçek Sanat, Varlık, Adam Sanat, Mècène ve Kum gibi gazete ve dergilerde yayımladı. 

Özyürekli'nin 29 Temmuz 2020 tarihinde Bornova Yeni Caminde cenaze namazı kılındı. Bornova Naldöken Mezarlığı'na gömüldü.

Şairin sitemizde yayınlanmış şiirleri... (Dört Genç Adam)

Şairin sitemizde yayınlanmış şiirleri... (Yarım Kalmayacak)

Timuçin Özyürekli'nin ardından sevenlerinin bazı paylaşımları:

Semih Çelenk:

seksenli yıllarda cılız talebe kitaplığımda hep göz göze geldiğim bir kitaptır... "merhaba yaşamak" rengi mordur. dağıldı dağılacak bir cildi vardır. dayanışma yayınlarından. şairi timuçin özyürekli'dir... sonradan tanışıp merhabalaştığım, zarif gülümsemesini zayıf bünyesinde ciddiyetle taşıyan güzel bir ağabey... bugün yitirmişiz... "ellerim mektepli çocuk elleriydi yumuşacık/ son ayrılığımızdı ya da koşarak kavuşmamız/ acıyla yaslanır bir birimize yorgun ağlardık/ şimdi kalbimde dayanılmaz ağulu bir kırıklık"

Asım Öztürk:

Yaşamımın neredeyse 50 yılını, Izmir'de sanat ve kültür ortamında birlikte geçirdiğim can arkadaşım, düşün yoldaşım Timuçin ÖZYÜREKLİ yitirmiş olmanın acısı içindeyim. Onun şiiri, onun yaşama bakışıyla, tüm toplumsal tükenmişliklere karşın dik duruşuyla, eğilmeden onurlu yürüşüyle, hep yanımızda olacaktır. Sevgiler, onurlu dotluklar ona.

Ahmet Zeki Muslu:

SEVGİLİ TİMUÇİN, GÜZEL ARKADAŞIM!..

"Bu yazı, bir vefa yazısıdır. Şair, yazarlar içindir. Edebiyatla ilgilenmeyenlerin okumasında bir fayda yoktur."

Ben, ilk yazılı metni 2 Temmuz 1975'de Demokrat İzmir Sanat / Edebiyat sayfasında yayımlanan bir şair ve yazarım. O günden bu bugüne İzmir'e gider gelirim. İzmir'de yayımlanan dergilerde ve ortak kitaplarda şiirlerim ve düz yazılarım yayımlandı. İzmir'de pek çok şair ve yazarla tanıştım. Pek çoğu ile arkadaşlık bağı kurdum. Bu arkadaşların arasında dost olduğum şair ve yazar sayısı iki elin on parmağını geçmez. Bunda benim edebiyat yapma anlayışım, kişiliğim ve dünyaya bakışım da etkili olmuştur.

Evlerine konuk olduğum, bir bardak çayını içtiğim, bir kadeh rakı yudumladığım arkadaş sayısı fazla değildir. Hadi yeri gelmişken sayılı arkadaşlarımın adını da vereyim; Hüseyin Yurttaş, Ahmet Günbaş, Hidayet Karakuş, Sedat Şanver, Timuçin Özyürekli, Aydoğan Yavaşlı,Fergun Özelli, Abdullah Neyzar Karahan ve beni edebiyat dünyasına sokan Ali Rıza Ertan.

İzmir'e gittiğimde selamlaşmaktan mutluluk duyduğum ayaküstü söyleşmekten de mutluluk duyduğum arkadaşlarım ve dostlarım da vardır. Oğuz Tümbaş, Mehmet Sadık Kırımlı, Veysel Çolak, Tuğrul Keskin Keskin gibi yetmişli ve seksenli yıllarda tanıdığım dostlarım, arkadaşlarım -Yunus Bekir gibi- dostlarım beni bağışlasın.

Timuçin Özyürekli "Çıkış" adlı bir dergiyi çıkardığı aylarda, ben Çine TARRİŞ'de çalışıyordum. Dergiyi bana sevgili öğretmenim Ali Rıza Ertan on adet posta ile gönderiyordu. Ben de işçi ve memurlara dağıtıyor, dergilerinin ederini de cebimden ödüyordum. Dergi dört sayı sürdü. Keşke kırk sayı sürseydi.

Timuçin Özyürekli adını Demorat İzmir gazetesinin adından biliyordum. ÇIKIŞ kapanınca DÖNEMEÇ çıkmaya başladı. Timuçin ile Dönemeç'in ilk yıllarında tanıştık, arkadaş olduk.Kırk yılı geçen bir arkadaşlığımız oldu. Yayımladığımız kitaplarımızı birbirimize imzaladık, verdik. Laf aramızda birbirimizi acımazsızca eleştirdiğimiz de oldu. Ben biraz Doğrucu Davut gibi davrandım, Timuçin o yapısında olan nezaketini, inceliğini, insancıllığını elden bırakmadı "Atmetçiğim" diye söze başladı, öyle nazikçe beni eleştirdi ki, sormayın.

Timuçin'in bir insan yanı vardı ki, kimseye borçlu kalmak istemezdi. Timuçin, yeni yayımlanan çocuk kitapları için, iki binli yılların ortasında Aydın'a gelmiş, anlaştığı kitapçı MEB'dan izin alamamış, okullara gidememişti. Telefonla beni aradı. Gittim. Üzülmesin diye arabama bindirdim, Aydın ili kazan biz kepçe gezdirdim. Çok mutlu oldu. Sonra Aydın ilinin değişik ilçelerinde düzenlediğimiz edebiyat günlerine çağırmayı da unutmadım. (Sağlık sorununu bildiğimden garajdan aldım, ilçeye kadar kendi arabamla ilçeye kadar götürmeyi ihmal etmedim.)
Afrodisyas Sanat dergisini çıkardığımız yıllarda, derginin daha iyi olması için beni durmadan uyardı, eleştirdi. Uyarı ve eleştirilerine daha fazla dayanamadım, "Timuçin gel derginin yayın kuruluna gir" dedim, beni kırmadı. Girdi. Bana gelen şiirleri ilk ona göndermeye başladım. İnce eledi, sık dokudu, hangi şiiri neden seçtiğini, beğendiğini üşenmeden yazdı, yayımlanmasını istedi.
Bundan üç yıl önce İzmir kitap fuarına geldi. Yüzü benim tanıdığım Timuçin değildi. Kafede çay içtik. Stantları dolaştık. Kendisini bana karşı borçlu duyumsuyordu. İlle de bir birahaneye gidelim diye ısrar etti. O soda içti, ben bir bira içtim, uzun uzun söyleştik.
Sonra telefonlaşma günlerimiz başladı. Kimi zaman yanıt verdi, kimiz zaman yanıt vermedi. Beş gün önce Ahmet Günbaş'ın Timuçin ile ilgili verdiği habere bir çocuk kadar sevinmiştim. Bu gece ölüm haberini alınca, gözüm uyku tutmadı. Nedense Timuçin'in yetmişli yıllardaki görünümü gözümün önünden gitmedi. Dağ gibi, kara yağız, kara bıyıklı, yağız bir delikanlıydı. Şiirleri sol göğsümüzü titretirdi.
Sevgili kardeşim Timuçin,biz kuşaktaşın şairler ve bir bardak çay içtiğin arkadaşların olarak seni sevdik. Umarım sen de bizi sevmişsindir.
Başka ne diyeyim? Enver Gökçe'nin dediğini söylemekten başka elimden başka bir şey gelmiyor. "Ölüm adın kalleş olsun!"
Işıklar içinde uyu kardeşim.

 Mehmet Yaşar Bilen:

Bu nitelikli dostumuzu, güzel şairimizi unutmayacağız. Ailesine, sevenlerine baş ssğlığı diliyorum...

Hasan Hüseyin Yalvaç:

büyük harfli bir devrimci
büyük harfli bir şair
büyük harfli bir insan
27 Temmuz 2020'de öldü
adı kayıt altına alınsın
Timuçin Özyürekli
ve kimse kendini boğmasın
o bir ölüdür
ölü sessizliğinde gömülmelidir
gösterişten yalandan hoşlanmazdı
çekti gitti suskunca
yazın bir kenara
Timuçin Öz yürekli dünyamızı terk etti
yıl 2020 günlerden temmuz 27.
Saray, 28.07.2020. 02.27

Ahmet Günbaş:

Timuçin, nasıl ölürsün sen güzel dostum, engin dostum, biricik dostum? Nasıl?..

Daha birkaç gün önce "Merhaba" diyen sesin kulaklarımda çınlarken!..

Çok yıkıldım, çok!..

Mustafa Özturanlı:

TİMUÇİN ÖZYÜREKLİ'yi yitirmişiz...
çok, çok ama çok üzgünüm...

"...kimse kimseye dokunmasın, sakın ha
parmak izi kalır
haykıran şairler usulca çekilirler
gizli koyaklarına
ah biz böyle toplantıları hiç yapmadık:
bu son akşam yemeği..."

ŞAİR TİMUÇİN ÖZYÜREKLİ  KİMDİR? (1950-2020)

Şair. 19 Ağustos 1950, Turgutlu / Manisa doğumlu. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İşletme Bölümü mezunu. TRT İzmir Radyosunda bir şiir ve öykü programı olan “Düşler Bahçesi”ni hazırlayıp iki yıl boyunca sundu. Şiirlerini ve şiir üzerine yazılarını, kendi çıkardığı Devrimci Kültürde Çıkış ve kurucularından olduğu Agora ile Yeditepe, Yansıma, Yarına Doğru, Doğrultu, Dönemeç, Yeni Sanat, Türkiye Yazıları, Yürüyüş, Sanat Emeği, Bilim ve Sanat, Sanat Edebiyat 81, Gerçek Sanat, Varlık, Adam Sanat, Mècène ve Kum gibi gazete ve dergilerde yayımladı. Cumhuriyet Kitap ekinde kitap tanıtma yazıları yazdı. Petrol-İş, TAYAD, Buca Belediyesi (İzmir) Ali Rıza Ertan şiir ödüllerini aldı. Çalışmalarını İzmir’de sürdürdü. Türkiye Yazarlar Sendikası ve Edebiyatçılar Derneği üyesidir.

 “Yapay olanın çekiciliğini aşarken kendine üç yol çizmiştir: Bunlardan ilki, birey olarak kendi gelişim çizgisini ele almaktır. Yalnız bunu yaparken, yaşamın çekici gelen dilimlerinin ardından giderek diğer bölümlerin üstü örtülmemiştir. İkincisindeyse Özyürekli, birey olarak kendi gelişimini besleyen ve bütünselliğin temel parçalarından biri olan dış gerçekliği ele almıştır. Üçüncü çizgi, bu iki çizginin verilerinden de yararlanarak bir bileşim şiiri yazılarak oluşturulmuştur.” (İbrahim Oluklu)

ESERLERİ (Şiir):

Şafağın Buğusu (1982), Merhaba Yaşamak (1983), Sonsuz (tüm şiirleri, 1996), Fırtına Kuşları (2002), Mustafa Kemal’in Süvarileri (2002).

KAYNAK: Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), Yılmaz Arslan / Yaşanabilir Bir Hayatın Peşinde (Cumhuriyet Kitap, 6.4.2000), TBE Ansiklopedisi (c. 2, 2001), Fırtına Kuşları / Timuçin Özyürekli (Cumhuriyet Kitap, 31.1.2002), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).