ormandan fırladı inan ağacı
yırtar damarıyla kop kayayı öyle
ışıdı ortalık bilendi adımlar
gürgen çam dişbudak yürüdü bütün
gün oylumlu
giz yeğnisi
ardıç donunda
koştu en önde
sırtında yağmur
yüz sürdü bulutlara
ölüm bir yerde sevi bir yerde
kızıllığını aşk etti ol yola
adı üstünde inan ağacı
ileyusuf
olur
ölür
aslan
doğmak
bir
ölmek
bir
can
derler
karacada
karıncada
bir
ilmek boynunda
sallanırken asamakta gölgesi
baktı omzunun sancağından
gördü tan kızılını
gülümsedi
göz koyduğu günler de onu çok sevdi
iledeniz
yürüyen dağsa
toprak kuruyor çiçek açıyorsa
sesin sesi
susun öfkesidir o
tutulmuş gece
kapkara yollar
uzun
sıcacık bir sevgi
yarıyor karnını canavarın
yeni
yepyeni
yesyeni bir gün sesleniyor
yoz çağlarda
su duruyor damla patlıyorsa
bilincin gücüdür
deniz'dir o
ŞENOL GÜREL
GERCEKEDEBİYAT.COM
YORUMLAR