Gerçek Edebiyat

1.
Adama bakıyorum, sayın bay kavga
koltuğa bakıyorum,  koca memleket

Ele geçirdiği kürsülerde çılgın anafor
tımarhaneye çevirdi gezindiği yerleri

Kâh uçkur bekçisi oldu, kâh jinekolog
kaftan giydi kürsülerde, aslını unuttu

Dünyanın karmaşık nakışını umursamayıp
ben merkezli odalara davet etti kalabalığı

2.
Gönül rızasıyla düştüğün bataklığı bir sına
çıktığı raya girmesi elbette mümkün halk trenin

Ben olmazsam, sen olmazsan anlamı ne
yalnızlığı uçuran ak göğüslü aşk kuşlarının

Ateşlerde yürümesek kim tanımlar yangını
biz olmasak kim yüz sürer tanrıların eteğine

Yıldızlarla söyleşen dildir, taşa biçim verir el
türküleri uçuşmazsa eksik kalır gökyüzü

Adama bakıyorum; omuzlarınıza kurduğu tahtta
ilâhlar icat edip bataklığı salıyor menzilin yollarına

Akşamdan sabaha yönü keyfince değiştiriyor bayım
bir yanıyla sarılırken tanrıya, kafa tutuyor öbür yanıyla

Size bakıyorum ; paketlenmeye hazır vitrin malı gibi
aklınızı bir kenara itip hazıroldasınız kurdun karşısında

Hurafeyle besliyorsunuz zamanı ve korkuyu baş tacı edip
zincirlerinizi bir hamayıl gibi taşıyorsunuz boyunlarınızda

Ağaçları kökünden söken yanlış bir fırtına, bir kâbus
kendinden olmayanı önüne katan acımasız bir cehennem

Adama bakıyorum sayın bay kavga, koltuğa bakıyorum koca memleket
dağlar taşlar silkiniyor, silkiniyor ırmaklar, ey insan sen neredesin?

 

Bülent Güldal

Gerçekedebiyat.com