Gerçek Edebiyat

Bir yalancı bahardı beklediğim yıllarca, 
Tuzunu yitirmenin korkutan kışlarında, 
Saklamıştım düşlerimi mercan kayalarına. 
 
Geleceksiz gözlerinden kayan kum taneleri, 
Bir dizi siyah inciye dönüşünce koynunda, 
Kanatlanıp varmıştın yıldızlar arasına. 
 
Rengarenk dalgalarla aktın uçan yıllarda, 
Kan kırmızıya döndü şavkın yakamozlarda, 
Sevincini paylaştın çoğaltan martılarla. 
 
Ondan yazdıydım şiire “sular unutmaz” diye, 
Ondan haykırdıydım göle “sen de unutma!” diye, 
Sırları ben mi unuttum, emanetlerim nerde? 
 
Neden anlayamadın yitince mavilerim, 
Ne zaman tükendiğimi zorlu ayrılıklarla, 
Ay ışığımla dolarken dondun anımsayınca. 
 
Artık çözülemezsin, düğümlerin köreldi, 
Dalgaların tsunami aklımın kıyısında, 
Buz dağısın, görünenle avutamazsın beni. 
 
Aldığını ver yeterli, fazla şey isteyemem, 
Bütün pınarların ölüp çöle mi döndün sanki, 
Özümü unutan deniz neden unuttun söyle! 
 
Ünsal Çankaya 
Gercekedebiyat.com