
Pörsüyen bir şeylerin çirkinliğinde
gizlenemiyor cam kırıkları
nereye baksam gözlerimde
neyi tutsam ucunda parmaklarımın
şekli bozuluyor güzelliklerin
bir yerlerim kesiliyor inceden
kanayışını duyuyorum sevginin.
Alçalan bulutların koyuluğunda
küskün / kırıcı ve yalın
yığınlar arasında sürükleniyorum
daralan oylumunda sıkıntıların
yırtılışını duyuyorum
sonra unuttuğum narçiçeği
nerelerden geliveriyor birden
yüreğimin en bozulmamış yerine
sıcaklığını serpiyor sevginin.
Bir parçasını da ben taşıyorum
binlerce parçaya bölünmüş güzelliğin
özenle arıtıyorum kirinden
yaralarını onarıyorum
yeniden canlanıyor direnci
duyarlığının en ince yerinden
gülümseyişini getiriyor gözlerime
hiç yaşanmamış güzelliğiyle sunuyor
narçiçeği sevgiyi.
(Türkiye Yazıları Sayı: 49-50, Nisan-Mayıs 1981, s.21)
Nurten Çelebioğlu
Gerçekedebiyat.com
Erhan Tığlı 1 gün önce
rengi hep kırmızı
odur gönlümüzün
ayı yıldızı