Gel otur makamına, gör dinle Kırkağaç’ı
“Aferin! … değişen bir şey yokmuş” diyeceksin.
Herşey bıraktığın gibi duruyor Eşref! …
Deven aynı deve, vezin yine aynı vezin.
Vasiyetindir diye mezarına gelmiyoruz.
Çalmak isterken, kazara taşını parçaladık.
Sarıkız’a bez bağlamakta devam ediyoruz;
Yeni binada şimdi, senin eski kaymakamlık.
Kavunların eski tadı yok şimdi,
Tütün paralarıyla günü gün ediyoruz.
Nüfusa az geliyor mahalle kahveleri,
Doğuyoruz, büyüyoruz yuvarlanıp gidiyoruz.
Mümtaz Ecri
(19 Mayıs 1970, Kırkağaç Yurt Sesi Gazetesi)
(Sayı: 58, Ocak 1982, s.27)
