Fotoğrafın başına gelenler / İsa Küçük
Haritada yerini bilmediğim bir okul bahçesi Önde öğretmen, yüzü öğrencilere dönük, sırtı fotoğrafçıya Kolları yana açık Dünyayı sevgiyle kucaklamaya hazırlıyor öğrencilerini Sağda sehpanın üzerinde bir pikap Bin yıllık karanlığı çalıyor zihinlerden Bir türkü, paslı çiviyi söküyor Belki bir şarkı Kerpetenle çekiyor azı dişini cehaletin Ve belki bir nalbant en uzak köyünde Anadolu’nun Kazıyıp çıkarıyor ölümcül yarasını “sarı öküzün” * Öğrenciler öğretmene ve bize bakıyor -fotoğrafa bakan herkese- Beyazlar giyinmişler Saf, sade, temiz Gülüyor gözleri * O fotoğrafın çekildiği gün dört kıtada savaş Ölüm, gözyaşı, acı Polonya’nın işgalinden sonra çekilmiş olmalı bu fotoğraf Kuzey Afrika’nın işgalinden önce belki Belki de Pearl Harbor’dan da sonra Belki de Hiroşima’dan… İnsanlar ölürken, öldürülürken her gün Beş kıtada okullar yitirirken öğretmenlerini Anadolu’nun ıssız köylerinde barış Sarı Zeybek mi dilersin Harmandalı mı Haydi efeler hey! * … Sonra kırk bin köyde güneş tutulmasında ayçiçekleri… İsa Küçük
Gerçekedebiyat.com
Yazar Hakkında
YORUMLAR