Gerçek Edebiyat

Acı nasıl çöreklenir diyerek bir yüreğe
Bir soru sorulsa, günün birinde,
Yanıtımız belirsiz, bilgimizse yoktur ahir zamanda.

Bunun dersi verilseydi öğrenirdik okulda.
Kursu olsa katılırdık, parayla.
Kaçınırdık, kaçardık, almazdık hiç olmazsa.

Acılar katarından pay düşse payımıza,
Kaçınırdık, kaçardık, yaşamın her anında.
Yoktu, olmadı, olmayacak zamanla,
Vurup girmektir işi, hiç olmadık anlarda.

O yüzden savunmamız kale duvarı değil,
O yüzden kaçınmayı bilmiyoruz yaşarken,
Çünkü hayat bilgisiyle sunulmuyor insana.

Kılavuzu yok yaşamın,
Mutlu ölmenin rehberi,
Ölmeninse tekrarı yok başlasak baştan bu yana.

Sevgiye doğmalı insan, iyilik ve doğruluğa
Tüm diğer duygularını çevreden alıp verse de
Kırılmasa çemberimiz olumsuzca olanlarla.
Hasetlik, kin, kan isteği nasıl sığar bir yüreğe
Duymasak hiç, ömrümüzce anlamasak
Güzel yaşanırdı dünya mutlu olurdu vedalar,

Oysa hepsi var dünyada, çıkar mutlak karşımıza.
Yine de külüne muhtaç insan insanın
Çünkü insan diyoruz bunları yaşayana.

İnsan insanın acısını almanın bir yolunu bulmalı,
O çığlığı duyduysa, set olmalı önüne acının ateşinin
Ağlayan düşman olsa, su ver demiyorsa da. 

Ünsal Çankaya

Gercekedebiyat.com