Ellerin / Dinçer Sezgin
Memnun musun ellerinden
böyle ak-pak
ince narin
nasırsız oluşundan
ve kanının akarken görünüşü derinden
söyle memnun musun ellerinden
Beğeniyor musun ellerini
tırnaklarını boyarken
alırken o fazla kılı kaşından
bir bakışta ustalığı anlaşılan
dudak boyasından
ve yalnızca sana adayan hünerlerini
söyle beğeniyor musun ellerini
Seviyor musun ellerini
durmadan okşanmayı bekleyen
öpülmeyi
hep esmer dudaklardan
ve ömür boyu
parmak uçlarında dolaştıran dişiliğini
söyle seviyor musun ellerini
Haklı görüyor musun ellerini
anadoludaki güzellerin
tezekkaran
hamur yoğuran
çitf sürüp
harman savuran bileklerinde
toplanan sizi acıtmıyorsa yüreğini
söyle haklı görüyor musun ellerini
Söyle haklı mı ellerin
uzanmamışsa bölüşmeye
sızıyı acıyı yorgunluğu
birlikte karşı çıkmamışsa ölmeye
beceremişse bir kurşun olmayı
devrimcinin tüfeğine
söyle haklı mı ellerin
sahibi olmaya bunca güzelliklerin.
(Türkiye Yazıları, Sayı:28, Temmuz 1979, s.21)
DİNÇER SEZGİN KİMDİR?
(1939-2010), İzmir Torbalı’da doğdu. Çanakkale Öğretmen Okulu ve Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü mezunu. İlk yazısı “Tekerlemeler” 1959’da Türk Dili dergisinde yayımlandı. TRT’de program yapımcısı ve yönetmen olarak çalıştı. Çeşitli sanat-edebiyat dergilerinde ve gazetelerde yazıları, eleştirileri, röportajları, denemeleri yayımlandı. 1971 Türk Dil Kurumu ödülü ile 1992 Yunus Nadi Röportaj ödülünü aldı. “Son Yazı” adlı oyunuyla Tiyatro ve Tv.Yazarları Derneği oyun yarışması birincilik ödülünü kazandı. Şiir ve öykü kitaplarından bazıları şöyle: Kanıma Gülle Seren (1992), Bir Düştür Uyanış (1993), İnsanların Ayak Sesleri (1959), Geçmişe Bakan Kadın (1991), Sokağa Çıkma Yasağı (1994), İzmir Resimleri (1994), Gözlerinde Mavi Kuşlar (1997), Çılgın Geliyor (1997).
Gerçekedebiyat.com
