Resmetmek İsterdim Ağaçları / Neslihan Yalman
resmetmek isterdim ağaçları
kollarımdan mazgallara uzayan serum
beyaz eteğimin yaşam kırçıllarına dolanırken
çam kozalağıyla kırdığım aklımın şeffafında
fıstıklara dönüşen sözcükler
burada ne aradığını bilmediğim askıya tutunuyorum
heyecanımı kırbaçlayan bollukta. çekirgenin renkleri yolumu kemiriyor
resmetmek isterdim ağaçları
gece yürüyüşlerinde ellerini kavradığım boşluk
beni dans ederek cehennemin kapısına götürürken
soğukkanlılıkla bakıyorum adi kuşkuya
leşimi savuran rüzgârın gözlerinden
kesici bir sevgiyle gargara yapıyorum
adımı size lütfetsem de -resminden düşürüyor kendini figür
yeşil hayallerimi ense kökünüze tek hamlede dikiyorum
filiz vermeden güneşle. onu cebimde sıkarak eritiyorum
korkuyla geçiyor günleri zamanın. parçalara ayrılıyor
kabloların takıldığı adımlara iz-düşen kırgınlığım
potkalı çatlak uzay dilinde kâğıdını kurutuyor
kristal kalkan koruyor dağ çileklerimi
talihin üstüne fırtına serpiyorum
Neslihan Yalman
GERCEKEDEBİYAT.COM
YORUMLAR