Gerçek Edebiyat

Namludan fırlayan kurşunum...

önce kendisine değen...

emanet, kayıtsız, kıymetsiz taşıdığım can...

nerde kavga varsa ben oradayım...

sen ne isyankârsın, taşları delen...

sen ne güzelsin, sularda izin...

Her köşe başı mayın döşeli...

atım dolu dizgin, iz sürerim...

yaralıyım, yanım yönüm kan...

ölüm, cebimde damgalı ilmühaber…

korku değil, özlem içine düştüğüm tuzak...

ben kabıma sığarım...

Nerde kavga varsa ben oradayım...

saklanan renkli gözde... rastlantısız esinde...

bir mektup sözleri berrak... yazılmış sıcak elle...

anlattıklarımı, milâttan bu yana biriktirdim...

sana gebe kalmak, seni doğurmak için...

Alıngan, atılgan çocuğun peşi sıra koşarım...

belki, isyankâr günler kovaladığım...

belki bu, taşıdığım yükü hafifletme yolu...

belki, nabız biraz daha atsın, yumruk daha büyüsün...

nasıl anlatayım... seline, sevgine dökülmek için...

Kötülük saklanmaz dağda bayırda...

kuşku, kuduz köpeğin gözlerini de vurur...

tehlikelidir uyanık görülen rüya...

ölünce yüreği soğutmaz mitralyöz ateşi...

kalınca acı durulmaz deşelemeden...

nasıl mutlu olunur kanıyorsa yara...

nerde kavga varsa ben oradayım... nasıl anlatayım...

korku değil, özlem, içine düştüğüm tuzak...

Doğuma, ölüme yayılmış zamanın sonsuzluğu...

kaçmaya çalıştığı dehlizde avladım bir sultanı...

anlattım, anlattım, suyun sığ olmadığını...

anlayamadı... terse çevirmek istedi gidişi, gidişatı...

dedi: dünya işleri benden sorulur...

kızdı, kükredi, küçümsedi herkesi...

kolan vurdum, boğuldu ırmağında tarihin...

kim kime sormuştu, yanıtını vereyim:

insana en sıcak yuva, ana rahmindeki yeri...

Nerde kavga varsa ben oradayım...

saldırgan, hain ve alçak...

can, gövdeyi terk etmek üzere...

titreyen mumu yakılmış korkaklığın... 

isteyen alsın inancımdan... ben çoğaltırım...

hey sevdiğim, sevdiğim...

nerde kavga varsa ben oradayım...

Bilmiyorum, başka kaba sığar mıyım?

Zeynel Çok 

Gerçekedebiyat.com