Sarkaç / B. Hakan Işık

düşünerek  yayladan  iniyordum :

yaşayanların  ayıbı  bu  yaşam

istemeden  ben  de  payımı  aldım

şimdilik yenilmiş  görünüyorum

ama  aşkınaydı  büyük  doğanın

bozkır  yelinde  saklı  bir  özlemle

dokunaklı  dokundu  ince  esen

birdenbire tarlasına  buğdayın.....

üzünç  başlangıcında  düşüncemin

tek, uzun  bir  soluk  olabilseydim

bakabilseydim gözümü  kırpmadan

yokederdim buğday tarlalarını......

bir  beyaz  düşe  bir  kırmızı  kucak

durdum  soluklandım adını  andım:

ayıpsız  utançsız  yaşayacaktım

ne  kadar  küçümsemişim dünyayı

seni  ve  şehrimizi  özlüyorum

ama  çok  demeye  utanıyorum

Hakan Işık
Gerçekedebiyat.com