(…)
Ah bir kere, bir saniye olsun, memleketimi bir sosyalist şairin sevdiği gibi sevmesini, bir sosyalist şairdeki Türklük şuuru gibi bir şuura sahip olmasını öğrenebilseydiler! Bir sosyalist şairde memleket ve halkının sevgisi nasıl konkre (somut), elle tutulur bir toprağa ve gözle görülür, sesle konuşulur insanlara ait bir sevgidir. Ama onlar bunu bilmezler.
(…)
(Nazım Hikmet’in ‘Kemal Tahir’e Mapusaneden Mektuplar’dan…)
Mustafa Bilgin
Gerçekedebiyat.com
