Fotoğrafın başına gelenler / İsa Küçük

Haritada yerini bilmediğim bir okul bahçesi

Önde öğretmen, yüzü öğrencilere dönük, sırtı fotoğrafçıya

Kolları yana açık

Dünyayı sevgiyle kucaklamaya hazırlıyor öğrencilerini

Sağda sehpanın üzerinde bir pikap

Bin yıllık karanlığı çalıyor zihinlerden

Bir türkü, paslı çiviyi söküyor

Belki bir şarkı

Kerpetenle çekiyor azı dişini cehaletin

Ve belki bir nalbant en uzak köyünde Anadolu’nun

Kazıyıp çıkarıyor ölümcül yarasını “sarı öküzün”

*

Öğrenciler öğretmene ve bize bakıyor

-fotoğrafa bakan herkese-

Beyazlar giyinmişler

Saf, sade, temiz

Gülüyor gözleri

*

O fotoğrafın çekildiği gün dört kıtada savaş

Ölüm, gözyaşı, acı

Polonya’nın işgalinden sonra çekilmiş olmalı bu fotoğraf

Kuzey Afrika’nın işgalinden önce belki

Belki de Pearl Harbor’dan da sonra

Belki de Hiroşima’dan…

İnsanlar ölürken, öldürülürken her gün

Beş kıtada okullar yitirirken öğretmenlerini

Anadolu’nun ıssız köylerinde barış

Sarı Zeybek mi dilersin Harmandalı mı

Haydi efeler hey!

*

…

Sonra kırk bin köyde güneş tutulmasında ayçiçekleri…

İsa Küçük
Gerçekedebiyat.com